දැනට අපි දන්න කුඩාම අංශු, පරමාණු. ඒ ඇතුලෙ මොනවා ඇත්ද? වෙලාවකට හිතෙනවා මෙහෙම. ඔය පරමාණුවක් ඇතුලෙ තවත් විශ්වයක් තියෙන්න බැරිද? එහෙම නැත්තං, අපි ඉන්නෙ පරමාණුවක් ඇතුලෙ වෙන්න බැරිද?
ඉස්සර කියවපු විද්‍යා ප්‍රබන්ධ කතා පොතක තිබ්බා, ඈත මන්දාකිණිවල ජීවය, ශක්තිය ගවේෂණය කරන්න හිතාගෙන පෘථිවියෙන් පිට වෙලා යන රොකට් එකක් එකපාරටම වීදුරුවක හැප්පිලා, අපේ සෞරග්‍රහ මණ්ඩලය වෙන බුද්ධිමත් ජීවී විශේෂයක් පරීක්ෂණ නලයක කරන පරීක්ෂණයක් කියලා දැනගන්න ලැබෙන කතාවක්. ඇත්තටම එහෙම වුණොත් මොනා වෙයිද?
අපි විශ්වය විදියට දකින්නෙ විශාල ජීවී විශේෂයක ළමයෙක් මිදුලෙ සෙල්ලම් කරන බෝලයක ඇතුල් පැත්ත වෙන්න බැරිද? එහෙම නැත්තං පෘථිවිය කියන්නෙ විශාල ජීවියෙක්ගෙ සෛලයක් වෙන්න බැරිද?
කඩේක රාක්කයක් උඩ තියෙන සබන් කෑල්ලක් උඩ, සතියක් දෙකක් වගේ කාලයක් ඇතුලත අළුත් ලෝක බිහිවෙලා, ජීවය ආරම්භ වෙලා ජනාවාස බිහිවෙලා විනාශවෙලා යන්න බැරිද? අපිට නොපෙනෙන තරම් පොඩි විශ්වයන් තියෙන්න බැරිද?
Films වල තියෙන විදියට සමාන්තර ලෝක පවතින්න බැරිද?.
අපි දැනට දන්න විශ්වය, පවතින එකම එක වුණත් ඒක ඇතුලෙම අපි නොහිතන කොච්චර දේවල් ඇතිද. ප්‍රාථමික ජීවීන් ඉන්න ග්‍රහලෝක, ශිෂ්ඨාචාර ඇතිවුණ ග්‍රහලෝක, තාක්ෂණිකව දියුණු ග්‍රහලෝක, මිනිස්සුන්ට සර්වසම ජීවීන් ඉන්න ග්‍රහලෝක වගේම පෘථිවියට සර්වසම ලෝකත් තියෙන්න බැරි නෑ.
විශ්වයේ ආරම්භය ගැන දැනට පිළිගන්න මත දිහා බැලුවම ඊටත් වඩා තේරුම් ගන්න අමාරුයි. මහා පිපිරුම් වාදයේ කියන විදියට කාලයේ හා අවකාශයේ ආරම්භයට කලින් මුළු විශ්වයම අපි දන්න කුඩාම අංශුවලටත් වඩා පොඩියටලු තිබ්බෙ. කාලය කියල දෙයක්වත් තිබුණෙ නෑ ලු. ඊළඟට තත්පරයකටත් වඩා අඩු කාලයකදි ඔය අංශුව පිපිරිලා අපි මේ දන්න හැමදේකම ආරම්භය ඇතිවුණා ලු. ඒ පිපිරුමෙන් විසිවෙන කෑලි වලලු තාම අපි මේ ඉන්නෙ.
ඔහොම හිතල බලද්දි කාලය හා අවකාශය අතර අපි අතරමං වෙලා වගේම ඔය හැම ප්‍රශ්නයක් අතරෙම හිතට වදදෙන තවත් ලොකු ප්‍රශ්නයක් ඉතුරුවෙලා. මේ වගේ අනන්ත වියහැකියාවන් අතරෙ "මං" තවත් එක අහඹුවක් විතරමද?
